Dzisiejsza Liturgia Słowa ukazuje nam Boga, który nieustannie troszczy się o człowieka. Człowiek nigdy nie był i nie jest obojętny Stwórcy. Bóg w swoim niezgłębionym miłosierdziu nieustannie znajduje miejsce dla człowieka. Nie pozostawia nas samych sobie. Jezus Chrystus oddał za nas swoje życie. Przeżywamy te prawdę na nowo podczas każdej Eucharystii. Jeśli chcemy się upodabniać do Zbawiciela, to także musimy być zdolni do ciągłego umierania dla grzechu. Czytaj dalej →

Opis Przemienienia Jezusa ukazuje nam, że to co doczesne jest tylko etapem drogi i nic nie może nam przesłonić ostatecznego celu jakim jest kochający Bóg. Wizja na Górze Tabor – o której czytamy w dzisiejszej Ewangelii – dotyczy perspektywy chwały, w jakiej może uczestniczyć każdy człowiek. Słowa Ojca Niebieskiego: „To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie” odczytujemy, jako szczególne wezwanie do słuchania Słowa Bożego głoszonego przez Jezusa i do przemiany naszych serc. Święty Paweł mówi nam dzisiaj „ Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam”. Z Bożą pomocą jesteśmy zdolni pokonać wszystko, co nas zniewala i ogranicza. Czytaj dalej →

W Środę Popielcową nasze głowy zostały posypane popiołem. Tym znakiem pokuty rozpoczęliśmy święty czas czterdziestodniowego Wielkiego Postu. W łączności z całym Kościołem podejmujemy drogę wielkopostnej odnowy i przemiany serc, trwając na modlitwie, słuchaniu Słowa Bożego, pełnieniu dzieł miłosierdzia, pokuty i umartwienia. Taka postawa ma ułatwić zerwanie z grzechem i szatanem. Kuszony na pustyni Chrystus pokazał nam, jak zwyciężać pokusy. Prośmy z wiarą Ojca, który jest w niebie: „nie dozwól, abyśmy ulegali pokusom”. Bądźmy ludźmi sumienia i miłosierdzia na wzór Służebnicy Bożej Hanny Chrzanowskiej. Oczyszczajmy serca i umacniajmy przez częstszą spowiedź i Komunię świętą. Módlmy się w intencji naszej Ojczyzny. Niech w takiej postawie wspiera nas wyrażona w liście zachęta i błogosławieństwo X. Arcybiskupa. Czytaj dalej →

Liturgia mówi nam dzisiaj o uzdrowieniu trędowatego ze strasznej, oszpecającej człowieka choroby. My też mamy w sercu niejedną słabość, niejeden grzech, z którym nie możemy sobie poradzić. Wszyscy mamy duchowe zranienia. Niektóre z nich nie chcą się goić, są bolesne, dotkliwe. Wzrusza nas dziś wiara trędowatego. Jeszcze bardziej porusza nas litość Pana Jezusa, który przywraca mu zdrowie. Zachęca nas to, by z duchowymi problemami iść wprost do serca Bożego, gdyż tylko Ono najlepiej je widzi, lituje się nad poranioną duszą i uzdrawia ją przede wszystkim w sakramencie pojednania. Wdzięczni za cud przywracania dziecięctwa Bożego w spowiedzi świętej, bądźmy miłosierni dla drugich. Starajmy się być dla innych Bożym balsamem. Czytaj dalej →

Kościół w którym się gromadzimy jest miejscem pustynnym, gdzie od codziennych trosk możemy odpocząć i wsłuchiwać się w słowo, które pochodzi z Bożych ust. Liturgia Słowa dzisiejszej niedzieli ukazuje nam Jezusa jako Lekarza dusz i ciał. Zbawiciel, patrząc na ludzką biedę duchową i cielesne cierpienie wychodzi naprzeciw temu wszystkiemu, co ogranicza człowieka: leczy, uzdrawia, podnosi na duchu poprzez Słowo, które ma moc nas zbawić. Pozwólmy znaleźć się Jezusowi niech Jego słowo leczy i uzdrawia nas oraz podnosi na duchu w  szarej codzienności. Czytaj dalej →

Dzisiejsze czytania mówią o roli proroka, który był jakby „ustami Pana Boga”. Prorok bowiem działał na Boże polecenie, a więc —  napominał, groził karą, pocieszał w niewoli. Gdy zapowiedzi spełniły się, ludzie wierzyli prorokowi. Chrześcijanin, na mocy swego powołania, ma być głosem Boga, ma być jakby małym prorokiem. Musi jednak wsłuchiwać się w słowo Boże, musi się modlić, być odpornym na zło, by innych podnosić na duchu. Dzisiejsza Liturgia Słowa daje nam nadzieję i ufność, że w najtrudniejszych chwilach naszego życia zawsze możemy liczyć na Tego „który ma moc” przemienić nasze zakręty życia i uleczyć rany naszego serca i ciała. Czytaj dalej →