Liturgia słowa dnia dzisiejszego zwraca uwagę na prawdę, że każdy człowiek, a szczególnie chrześcijanin potrzebuje chleba nie tylko powszedniego do życia, ale również i tego chleba, który pokrzepia ciało i duszę. Pan Jezus dostrzega nie tylko potrzeby ciała swoich słuchaczy, ale także potrzeby duchowe. Nam też potrzebna jest taka sama wrażliwość, dostrzeganie całego człowieka: głodu duchowego oraz głodu ciała. Głoszenie Ewangelii to zaradzenie każdej biedzie. Mówienie o miłości jest wiarygodne tylko wtedy, kiedy łączy się z czynem miłości. Czytaj dalej →

Człowiek, który żyje dla Boga, może nazwać się szczęśliwym. Szczęśliwym jest ten, kto sens swojego istnienia czerpie z czystego Bożego źródła. Przychodzimy dzisiaj do źródła Bożej Miłości – do Jezusa, aby razem z Nim pójść na miejsce pustynne i powierzyć tylko Jemu nasze życie: radości i sukcesy, a także nasze troski, zmartwienia i kłopoty.
„Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco” – mówi Pan Jezus do zmęczonych nauczaniem apostołów. Nie tylko do apostołów. Jezus dziś mówi tak do każdego z nas. Niech ta Eucharystia będzie dla nas takim „miejscem pustynnym”. Odpocznijmy nieco na modlitwie przed Panem od naszych trosk, upałów, zabiegania, przesadnego starania o byt rodziny, od zmartwień, które niesie codzienne życie. Oddajmy ten czas Jezusowi. Ufając wstawiennictwu naszej patronki św. Marii Magdaleny pamiętajmy o codziennej modlitwie – módlmy się za siebie, za rodzinę, za parafię, za tych, co się nie modlą. Czytaj dalej →

Liturgia Słowa mówi nam, że Bóg utożsamia się nadal z głodnym, chorym, nagim, bezdomnym… głód to nie tylko brak chleba, ale i brak miłości, opieki, brak świadomości, że się jest kochanym – potrzebnym. Nagość, to nie tylko brak odzienia, ale i współczucia tak rzadko okazywanego braciom. Bezdomność, to nie tylko brak schronienia, ale i to czego doznajemy, gdy brak nam kogoś bliskiego, gdy jesteśmy odrzuceni i upokorzeni.
Dzisiaj Chrystus powierza nam trudne zadanie. Mamy być apostołami Jego miłości. Bez lęku mówić o Nim i świadczyć swoją postawą, że Jego miłość wystarczy, aby być szczęśliwym. Mamy iść do wszystkich potrzebujących i zanieść im Miłość, zanieść im Jezusa, zanieść im siebie. Każdy z nas jest powołany do rozszerzania Bożego królestwa tutaj na ziemi. Słuchając Boga nie tylko sami będziemy szczęśliwi, ale posiądziemy moc i umiejętność zjednywania Bogu bliźnich i pomagania im. Czytaj dalej →

Bóg chce być blisko nas, pragnie być jedynym ratunkiem dla człowieka. Przychodzimy dziś do ołtarza naszego Pana, aby jeszcze ściślej zjednoczyć się z Nim. Przychodzimy do Tego, który nas wciąż kocha takimi, jakimi jesteśmy. On, kocha Cię w twojej biedzie, poniżeniu, cierpieniu; w twojej słabości i upadku, w twoim opuszczeniu przez bliskich i obcych. On jest zawsze przy Tobie. Mocy Boga, możemy doświadczyć w momentach naszej słabości i grzechu. Wtedy, kiedy myślimy, że Bóg jest daleko od nas, że nas opuścił, On jest najbliżej nas. Liturgia Słowa dzisiejszej Niedzieli, ukazuje nam prawdę, że dopiero w momentach próby, kiedy widzimy naszą słabość, wtedy pojawia się Bóg, który daje się nam poznać. On przychodzi do nas, przychodzi w swoim Słowie, które posiada cudowną moc. Czytaj dalej →