CZAS ŚWIĘTYCH REKOLEKCJI.

„Zabiorę się i pójdę do mego Ojca, i powiem: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw niebu i względem Ciebie” – przeżywamy czas świętych rekolekcji, czas pojednania z Bogiem i bliźnimi, czas pokuty i nawrócenia, czas modlitwy i wyciszenia. Módlmy się wzajemnie za siebie, aby ten czas łaski zaowocował w każdym z nas wzrostem miłości Boga i bliźniego. Wszystkich bardzo serdecznie zapraszamy do udziału w rekolekcjach, które głoszą – O. FRANCISZKANIE: O. Eligiusz i O. Fabian – serdecznie Ich w naszej parafii witamy i życzymy obfitości darów Ducha Świętego. Program rekolekcji – mamy w naszych domach w gazetce i na stronie internetowej. Czytaj dalej →

Gromadzimy się przy ołtarzu Pana, aby skosztować i zobaczyć, jak dobry jest Pan, który nas powołał do zbawienia. On dał nam swojego Syna, aby stał się ofiarą przebłagalną za nasze grzechy i całego świata. Chrystus pragnie swoją miłość wlać w ludzkie serca. Po raz kolejny Jezus przypomina nam dzisiaj o potrzebie nawracania, czyli powrotu do Niego. Bóg jest cierpliwy wobec nas, czeka na decyzję człowieka. Czytaj dalej →

Opis Przemienienia Jezusa ukazuje nam, że to co doczesne jest tylko etapem drogi i nic nie może nam przesłonić ostatecznego celu jakim jest kochający Bóg. Wizja na Górze Tabor – dotyczy perspektywy chwały, w jakiej może uczestniczyć każdy człowiek. Słowa Ojca Niebieskiego: „To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie” odczytujemy, jako szczególne wezwanie do słuchania Słowa Bożego głoszonego przez Jezusa i do przemiany naszych serc. Również święty Paweł zachęca nas: „weź udział w trudach i przeciwnościach znoszonych dla Ewangelii”.  Z Bożą pomocą jesteśmy zdolni pokonać wszystko, co nas zniewala i ogranicza. Czytaj dalej →

W Środę Popielcową nasze głowy zostały posypane popiołem. Tym znakiem pokuty rozpoczęliśmy święty czas czterdziestodniowego Wielkiego Postu. W łączności z całym Kościołem podejmujemy drogę wielkopostnej odnowy i przemiany serc, trwając na modlitwie, słuchaniu Słowa Bożego, pełnieniu dzieł miłosierdzia, pokuty i umartwienia. Taka postawa ma ułatwić zerwanie z grzechem i szatanem. Kuszony na pustyni Chrystus pokazał nam, jak zwyciężać pokusy. Prośmy z wiarą Ojca, który jest w niebie: „nie dozwól, abyśmy ulegali pokusom”. Bądźmy ludźmi sumienia i miłosierdzia. Oczyszczajmy serca i umacniajmy przez częstszą spowiedź i Komunię świętą. Niech w takiej postawie wspiera nas wyrażona w liście zachęta i błogosławieństwo X. Arcybiskupa. Czytaj dalej →

Przed tygodniem liturgia przypomniała nam potrzebę pójścia drogą przykazań, które są prawdziwym wyzwoleniem człowieka. Dziś zaś mówi nam Chrystus, że pierwszym i największym z Jego przykazań jest przykazanie miłości. I to miłości nawet nieprzyjaciół. Nakaz miłości bliźniego znajdujemy w wielu religiach i systemach etycznych, jednak miłość nieprzyjaciela głosi tylko chrześcijaństwo. Chrystus stawia to przykazanie na szczycie swej etycznej nauki. Chrześcijaninem jest więc dopiero ten, kto potrafi miłować nawet nieprzyjaciół. Niech ofiara Chrystusa, którą złożyliśmy, da nam tę niepojętą dla świata moc: miłowania nieprzyjaciół. Czytaj dalej →

Dziś przyszliśmy do ołtarza, na którym codziennie ponawia się ofiara Chrystusa, by uświadomić sobie wymagającą wolność człowieka.  Bóg obdarzył nas wolnością. Otrzymaliśmy wolną wolę, możność wyboru dobra lub zła, życia bądź śmierci. Nasza obecność na tym świętym zgromadzeniu jest znakiem, że wybieramy życie. Niech umacniają nas słowa św. Pawła: „wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują”, a przeżyta Eucharystia niech budzi naszą wrażliwość na potrzebujących – ludzi chorych, starszych, cierpiących, biednych, samotnych, załamanych i odrzuconych przez los – szczególnie w naszej parafii. Czytaj dalej →

Świat, jak zawsze tak i dziś, potrzebuje światła prawdy i soli dobra. Dla nas to Jezus Chrystus jest światłem świata i solą ziemi. Sól oznacza dobre życie i służbę bliźnim, a światło – prawdę głoszoną i wyznawaną. Aby być światłem świata i solą ziemi należy poznać Chrystusa i Jego wymagania oraz naśladować Go całym swoim życiem. Czytaj dalej →

Liturgia Słowa mówi nam dzisiaj, że w perspektywie życia wiecznego prawdziwie błogosławieni są ubodzy, cisi, ci, którzy płaczą, łakną i pragną sprawiedliwości, wprowadzają pokój, czystego serca, cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości. Jezus błogosławi ludzi biednych, głodnych, potraktowanych niesprawiedliwie. Bóg jest blisko tych ludzi cierpiących. Uczy zaufania w nieszczęściu, daje nadzieję tym, których dotknęło zło. Jezus uczy nas, że najważniejszym bogactwem człowieka jest Bóg. Do nich wszystkich Chrystus kieruje pełne nadziei słowa: „Cieszcie się i radujcie, bo wielka jest wasza nagroda  w niebie”. Niech każda Msza św. umacnia nas w realizacji ośmiu błogosławieństw na drogach naszego powołania. Czytaj dalej →