Trwa kolejny Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan pod hasłem:„Czy wierzysz w to?”  /J 11,26/. Chrystus założył jeden Kościół. O zachowanie tej jedności modlił się przed swoją męką. Dziś chrześcijanie są bardzo podzieleni, a rozłamy między nimi są zgorszeniem i grzechem. Zróbmy rachunek sumienia z grzechów przeciwko jedności Kościoła, parafii, rodziny. Cierpliwie i wytrwale troszczmy się o jedność w naszych rodzinach, sąsiedztwach i w całej naszej wspólnocie parafialnej – przebaczając sobie wzajemnie.  Módlmy się z ufnością o jedność wszystkich wyznawców Chrystusa.

Jezus Chrystus został ustanowiony przez Boga „światłością dla narodów” i przymierzem dla wszystkich ludzi. Jezusa z Nazaretu Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą. My także, przez sakrament chrztu świętego staliśmy się Dziećmi Boga i „ nowym stworzeniem”. Odtąd jesteśmy wezwani, by całym życiem świadczyć o Chrystusie wszędzie gdziekolwiek jesteśmy. Każdy z nas ma przejść przez ziemię czyniąc dobrze. Niech na tej drodze umacnia nas przyjmowanie Komunii św. – pokarmu z nieba.

Razem z Kościołem trwamy w radości Bożego Narodzenia. Czytania mszalne mówią o wielkiej godności wszystkich wyznawców Chrystusa, dzięki któremu Bóg przeznaczył nas na przybrane dzieci. Po narodzeniu Chrystusa ludzkość „oblekła się” w niespotykaną godność. Jeśli Bóg stał się jednym z nas, to mamy szczególne zobowiązanie wobec naszych bliźnich. Odtąd każdy człowiek jest i powinien nam być szczególnie bliski.

Dziś Święto Świętej Rodziny: Jezusa, Maryi i Józefa. Pan Jezus nie tylko stał się człowiekiem, ale żył i wychowywał się w rodzinie. Szanował rodziców, okazywał im posłuszeństwo i był przez nich kochany. Powołanie do życia w małżeństwie i rodzinie jest również drogą do świętości. Apostoł Paweł wskazuje nam na cnoty, które pomagają we wzajemnym uświęcaniu i budowaniu prawdziwego życia rodzinnego. Są nimi: miłosierdzie, dobroć, pokora, cichość, cierpliwość i gotowość do wybaczenia sobie nawzajem. Wzorem takiego życia jest dla nas Święta Rodzina. Módlmy się dziś gorąco, aby takie były nasze rodziny.

W Liturgii Słowa IV Niedzieli Adwentu wyrażamy naszą tęsknotę za Chrystusem, który przychodzi. Mesjasz, Jezus Chrystus, przychodzi, by spełnić wolę Ojca i zbawić człowieka, by dzielić z nami ludzki los. Przyjmijmy Go z radością całym swoim sercem.

Trzecia Niedziela Adwentu „Gaudete” wzywa nas do prawdziwej radości. Pierwsze przyjście Syna Bożego przyniosło radość wszystkim ludziom, którzy na Niego czekali. Coraz bliżej jesteśmy świąt, a przede wszystkim coraz bliżej jesteśmy powtórnego przyjścia Jezusa na ziemię. Niech to spotkanie z przychodzącym Jezusem będzie dla nas wszystkich znakiem radości i niezachwianej nadziei, która nigdy zawieść nie może. By ta radość była pełna, trzeba podjąć wezwanie do nawrócenia i przemiany serca. Niech dzisiejsze spotkanie z Panem w Eucharystii i ostatnie adwentowe dni pomogą nam otworzyć serca na Bożą obecność.

Dziś Uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP. Niech Maryja pomoże nam przeżywać czas Adwentu jako czas radosnego oczekiwania, ale też czas nawrócenia i oczyszczenia. Zachęca nas Jan Chrzciciel: „ Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego..” Jeśli mamy przygotować w sercach miejsce dla Zbawiciela, musimy najpierw uporządkować drogę do naszego wnętrza. Z jednej strony trzeba ustawić właściwą hierarchię wartości, z drugiej trzeba pozbyć się złych przyzwyczajeń i grzechów. Wspólnie z Janem Chrzcicielem wyprostujmy drogi naszego życia Jezusowi, który przychodzi przede wszystkim w Eucharystii.

Wraz z całym Kościołem rozpoczynamy dziś – kolejny Adwent w naszym życiu: czas oczekiwania, czas budzenia nadziei i jednocześnie nowy rok liturgiczny. Pierwsza część Adwentu przypomina o potrzebie czuwania wobec powtórnego przyjścia Chrystusa u końca czasów na sąd ostateczny. Dlatego słyszymy dziś Chrystusowe: „Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie!”. W pierwszą niedzielę Adwentu Kościół katolicki wchodzi w kolejny rok duszpasterski o Eucharystii pod hasłem: „Pielgrzymi nadziei”.