Przychodzimy do Chrystusa, naszego Lekarza duszy i ciała, aby w tej Eucharystii pokrzepić się Ciałem i Jego Krwią, a także nabrać sił do pielgrzymowania na tej ziemi. Chrześcijanin musi ciągle przychodzić do źródła Bożej łaski i miłości, aby czerpać jak najwięcej potrzebnych nadprzyrodzonych łask i darów. Jak chleb łączy ziarna zboża, a kielich winne grona, tak każdy z nas jest zobowiązany do budowania jedności w domu, sąsiedztwie, w parafii. Czytaj dalej →

Każda niedziela gromadzi nas na sprawowanie sakramentalnej pamiątki śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, który daje nam siebie. Do świątyni przychodzimy z wszystkimi naszymi troskami i potrzebami. Przed Bogiem wyrażamy naszą skruchę i pokorne uniżenie. Chrystus umacnia naszą nadzieję i dodaje otuchy. Z Liturgii Słowa płynie dziś radosna zachęta: „Jam jest chleb życia. Kto do mnie przychodzi, nie będzie łaknął.” – nie odrzucajmy zaproszenia Chrystusa. Tylko Jezus Chrystus może dać pokarm, który nie ginie, który zaspokaja wszelkie głody ludzkiego serca. Czytaj dalej →

Liturgia słowa dnia dzisiejszego zwraca uwagę na prawdę, że każdy człowiek, a szczególnie chrześcijanin potrzebuje chleba nie tylko powszedniego do życia, ale również i tego chleba, który pokrzepia ciało i duszę. Pan Jezus dostrzega nie tylko potrzeby ciała swoich słuchaczy, ale także potrzeby duchowe. Nam też potrzebna jest taka sama wrażliwość, dostrzeganie całego człowieka: głodu duchowego oraz głodu ciała. Głoszenie Ewangelii to zaradzenie każdej biedzie. Mówienie o miłości jest wiarygodne tylko wtedy, kiedy łączy się z czynem miłości. Czytaj dalej →

„Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco” – mówi Pan Jezus do zmęczonych nauczaniem apostołów. Nie tylko do apostołów. Jezus dziś mówi tak do każdego z nas. Niech ta Eucharystia będzie dla nas takim „miejscem pustynnym”. Odpocznijmy nieco na modlitwie przed Panem od naszych trosk, zabiegania, przesadnego starania o byt rodziny, od zmartwień, które niesie codzienne życie. Oddajmy ten czas Jezusowi – pamiętajmy o codziennej modlitwie. Czytaj dalej →

Dzisiaj Chrystus powierza nam trudne zadanie. Mamy być apostołami Jego miłości. Bez lęku mówić o Nim i świadczyć swoją postawą, że Jego miłość wystarczy, aby być szczęśliwym. Mamy iść do wszystkich potrzebujących i zanieść im Miłość, zanieść im Jezusa, zanieść im siebie. Każdy z nas jest powołany do rozszerzania Bożego królestwa tutaj na ziemi. Słuchając Boga nie tylko sami będziemy szczęśliwi, ale posiądziemy moc i umiejętność zjednywania Bogu bliźnich i pomagania im. Czytaj dalej →

Bóg chce być blisko nas, pragnie być jedynym ratunkiem dla człowieka. Przychodzimy dziś do ołtarza naszego Pana, aby jeszcze ściślej zjednoczyć się z Nim. Przychodzimy do Tego, który nas wciąż kocha takimi, jakimi jesteśmy. On, kocha Cię w twojej biedzie, poniżeniu, cierpieniu; w twojej słabości i upadku, w twoim opuszczeniu przez bliskich i obcych. On jest zawsze przy Tobie. Mocy Boga, możemy doświadczyć w momentach naszej słabości i grzechu. Wtedy, kiedy myślimy, że Bóg jest daleko od nas, że nas opuścił, On jest najbliżej nas. Liturgia Słowa dzisiejszej niedzieli, ukazuje nam prawdę, że dopiero w momentach próby, kiedy widzimy naszą słabość, wtedy pojawia się Bóg, który daje się nam poznać. On przychodzi do nas, przychodzi w swoim Słowie, które posiada cudowną moc. Czytaj dalej →