Dziś w Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie beatyfikacja kard. Stefana Wyszyńskiego i matki Elżbiety Czackiej. Przez ich wstawiennictwo wypraszajmy wszelkie potrzebne łaski dla Ojczyzny, parafii i naszych rodzin.

Sam Jezus Chrystus zaprosił nas, abyśmy jako wspólnota parafialna w łączności z całym Kościołem powszechnym uroczyście święcili pamiątkę Jego męki, śmierci i zmartwychwstania. Dzisiaj Chrystus w liturgii słowa pyta każdego z nas: kim jestem dla ciebie? Piotr odpowiada „Ty jesteś Mesjasz”. Prośmy dziś Boga o umocnienie wiary każdego z nas, naszych rodzin oraz wszystkich parafian i oto, by nasza wiara owocowała dobrymi uczynkami. Chrystus wzywa do niesienia krzyża – idźmy z ufnością za Nim. Czytaj dalej →

W imię Boże rozpoczęliśmy nowy rok szkolny i katechetyczny. Bożej Opatrzności zawierzamy wszystkich nauczycieli, rodziców, wychowawców i uczniów prosząc, by jak najowocniej wykorzystali każdy dzień nauki. Podczas każdej Eucharystii Chrystus nawiedza nas z mocą i chwałą, aby nas uświęcić i uzdrowić. Umacnia nas ciągle swoją łaską, abyśmy mogli zwyciężyć nasze słabości i być wytrwali na naszej drodze do domu Ojca. Liturgia Słowa dzisiejszej niedzieli kładzie akcent na wiarę człowieka. Wiara czyni cuda. Człowiek, który nie zwątpi w moc i działanie Boże, może doświadczyć wiele łask od Stwórcy. „Przejrzą oczy niewidomych i uszy głuchych się otworzą” jeśli nie zwątpimy w nadprzyrodzone działanie Boga. Czytaj dalej →

POŁĄCZYŁA ICH ŚWIĘTOŚĆ

1. Effatha– otwórz się

Usłyszeliśmy przed chwilą ważne słowa: Effatha – otwórz się oraz: Odwagi! Nie bójcie się, Ja jestem. Żeby móc świadczyć o Bogu i pomagać innym, trzeba otworzyć się na Bożą łaskę, która niezależnie od naszej kondycji fizycznej, życiowych przeciwności, cierpienia i przykrych doświadczeń może przynieść w nas i przez nas obfite owoce. Potrzebna też jest odwaga, dzięki której możemy pokonywać nasze słabości i lęki naszej codzienności.

Za tydzień będziemy przeżywać radosną uroczystość beatyfikacji kardynała Stefana Wyszyńskiego, Prymasa Tysiąclecia oraz Matki Elżbiety Czackiej, niewidomej założycielki Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża i Towarzystwa Opieki nad Ociemniałymi w Laskach. Bóg mógł przez nich dokonać wielkich rzeczy, bo otworzyli się na Jego łaskę i z odwagą podjęli swoje powołanie, służąc innym. Czytaj dalej →

Słowo Boże w liturgii ma moc zbawczą, jest zawsze żywe i skuteczne, zdolne osądzić pragnienia i myśli naszego serca. Mądrością dla człowieka jest wypełnianie Bożych praw i nakazów, o czym mówi nam Księga Powtórzonego Prawa. Nikt z nas nie może do Bożego prawa nic dodawać, ani odejmować, to co otrzymaliśmy od Pana jest darem, przyjęcie i zachowywanie tego daru wyjedna nam mieszkanie u Boga. Czytaj dalej →

Słowo Boże apeluje nie tylko o zmianę poglądów, ale przede wszystkim o przemianę życia. Dlatego tak często wywołuje sprzeciw lub odrzucenie. Tak było przed wiekami, tak jest i dzisiaj. Słowo Jezusa jest zaproszeniem do ryzyka wiary. „Czy i wy chcecie odejść?” – pyta nas dzisiaj Jezus. Niech to dramatyczne pytanie Jezusa wybrzmi w naszych sercach, niech nas zaboli i poruszy. Szymon odpowiedział: „Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego”. Czytaj dalej →

Liturgia Kościoła pozwala nam dzisiaj czcić Maryję, Matkę Bożą jako wniebowziętą. Maryja jako niepokalanie poczęta i pełna łaski przez całe swe życie nie popełniła najmniejszego grzechu; ustawicznie jeszcze wzrastała w łasce i w tym stanie po zakończeniu ziemskiego życia została przeniesiona do nieba. Czytaj dalej →

Przychodzimy do Chrystusa, naszego Lekarza duszy i ciała, aby w tej Eucharystii pokrzepić się Ciałem i Jego Krwią, a także nabrać sił do pielgrzymowania na tej ziemi. Chrześcijanin musi ciągle przychodzić do źródła Bożej łaski i miłości, aby czerpać jak najwięcej potrzebnych nadprzyrodzonych łask i darów. Jak chleb łączy ziarna zboża, a kielich winne grona, tak każdy z nas jest zobowiązany do budowania jedności w domu, sąsiedztwie, w parafii. Czytaj dalej →

Każda niedziela gromadzi nas na sprawowanie sakramentalnej pamiątki śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, który daje nam siebie. Do świątyni przychodzimy z wszystkimi naszymi troskami i potrzebami. Przed Bogiem wyrażamy naszą skruchę i pokorne uniżenie. Chrystus umacnia naszą nadzieję i dodaje otuchy. Z Liturgii Słowa płynie dziś radosna zachęta: „Jam jest chleb życia. Kto do mnie przychodzi, nie będzie łaknął.” – nie odrzucajmy zaproszenia Chrystusa. Tylko Jezus Chrystus może dać pokarm, który nie ginie, który zaspokaja wszelkie głody ludzkiego serca. Czytaj dalej →