Podczas każdej Eucharystii Chrystus nawiedza nas z mocą i chwałą, aby nas uświęcić i uzdrowić. Umacnia nas ciągle swoją łaską, abyśmy mogli zwyciężyć nasze słabości i być wytrwali na naszej drodze do domu Ojca. Liturgia Słowa dzisiejszej niedzieli kładzie akcent na wiarę człowieka. Wiara czyni cuda. Człowiek, który nie zwątpi w moc i działanie Boże, może doświadczyć wiele łask od Stwórcy. „Przejrzą oczy niewidomych i uszy głuchych się otworzą” jeśli nie zwątpimy w nadprzyrodzone działanie Boga. Czytaj dalej →

Słowo Boże w liturgii ma moc zbawczą, jest zawsze żywe i skuteczne, zdolne osądzić pragnienia i myśli naszego serca. Mądrością dla człowieka jest wypełnianie Bożych praw i nakazów, o czym mówi nam Księga Powtórzonego Prawa. Nikt z nas nie może do Bożego prawa nic dodawać, ani odejmować, to co otrzymaliśmy od Pana jest darem, przyjęcie i zachowywanie tego daru wyjedna nam mieszkanie u Boga. Czytaj dalej →

Słowo Boże apeluje nie tylko o zmianę poglądów, ale przede wszystkim o przemianę życia. Dlatego tak często wywołuje sprzeciw lub odrzucenie. Tak było przed wiekami, tak jest i dzisiaj. Słowo Jezusa jest zaproszeniem do ryzyka wiary. „Czy i wy chcecie odejść?” – pyta nas dzisiaj Jezus. Niech to dramatyczne pytanie Jezusa wybrzmi w naszych sercach, niech nas zaboli i poruszy. Szymon odpowiedział: „Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego”. Czytaj dalej →

Wierność Chrystusowi i Jego Ewangelii sprawia, że musimy być często przygotowani  na niezrozumienie i trudności. Chrystus mówi dziś do nas: „Ciało moje jest prawdziwym pokarmem. Kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie”. Dlatego w trudnych chwilach zawsze przychodźmy do Niego, a On pośpieszy z pomocą każdemu, kto z wiarą przyzywa Jego pomocy. Czytaj dalej →

Przychodzimy do Chrystusa, naszego Lekarza duszy i ciała, aby w tej Eucharystii pokrzepić się Ciałem i Jego Krwią, a także nabrać sił do pielgrzymowania na tej ziemi w najbliższym tygodniu. Chrześcijanin musi ciągle przychodzić do źródła Bożej łaski i miłości, aby czerpać jak najwięcej potrzebnych nadprzyrodzonych łask i darów. Jak chleb łączy ziarna zboża, a kielich winne grona, tak każdy z nas jest zobowiązany do budowania jedności w domu, sąsiedztwie, w parafii. Czytaj dalej →

Każda niedziela gromadzi nas na sprawowanie sakramentalnej pamiątki śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, który daje nam siebie. Do świątyni przychodzimy z wszystkimi naszymi troskami i potrzebami. Przed Bogiem wyrażamy naszą skruchę i pokorne uniżenie. Chrystus umacnia naszą nadzieję i dodaje otuchy. Z Liturgii Słowa płynie dziś radosna zachęta: „Jam jest chleb życia. Kto do mnie przychodzi, nie będzie łaknął.” – nie odrzucajmy zaproszenia Chrystusa. Tylko Jezus Chrystus może dać pokarm, który nie ginie, który zaspokaja wszelkie głody ludzkiego serca. Czytaj dalej →

Liturgia słowa dnia dzisiejszego zwraca uwagę na prawdę, że każdy człowiek, a szczególnie chrześcijanin potrzebuje chleba nie tylko powszedniego do życia, ale również i tego chleba, który pokrzepia ciało i duszę. Pan Jezus dostrzega nie tylko potrzeby ciała swoich słuchaczy, ale także potrzeby duchowe. Nam też potrzebna jest taka sama wrażliwość, dostrzeganie całego człowieka: głodu duchowego oraz głodu ciała. Głoszenie Ewangelii to zaradzenie każdej biedzie. Mówienie o miłości jest wiarygodne tylko wtedy, kiedy łączy się z czynem miłości. Czytaj dalej →

Człowiek, który żyje dla Boga, może nazwać się szczęśliwym. Szczęśliwym jest ten, kto sens swojego istnienia czerpie z czystego Bożego źródła. Przychodzimy dzisiaj do źródła Bożej Miłości – do Jezusa, aby razem z Nim pójść na miejsce pustynne i powierzyć tylko Jemu nasze życie: radości i sukcesy, a także nasze troski, zmartwienia i kłopoty.
„Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco” – mówi Pan Jezus do zmęczonych nauczaniem apostołów. Nie tylko do apostołów. Jezus dziś mówi tak do każdego z nas. Niech ta Eucharystia będzie dla nas takim „miejscem pustynnym”. Odpocznijmy nieco na modlitwie przed Panem od naszych trosk, upałów, zabiegania, przesadnego starania o byt rodziny, od zmartwień, które niesie codzienne życie. Oddajmy ten czas Jezusowi. Ufając wstawiennictwu naszej patronki św. Marii Magdaleny pamiętajmy o codziennej modlitwie – módlmy się za siebie, za rodzinę, za parafię, za tych, co się nie modlą. Czytaj dalej →